Wakacje

Chmielno - legenda

13 maja 2012r.

Kiedyś, bardzo dawno, we wsi tej mieszkała uboga dziewczyna. Mieszkał też syn gbura. Miodzi kochali się. Ona była biedna, a on bo­ gaty. Stary gbur ani słyszeć nie chciał, by syn miał po­ślubić dziewczynę bez żadne­go posagu. Któregoś wieczo­ra, kiedy słońce ukryło się za pasmem wzgórz, a nad jezio­ro Kłodno wypłynął księżyc jak pomarańcza, dziewczyna z rozpaczy skoczyła w toń jeziorną. Ciało jej wydobyto dopiero po paru dniach i po­chowano przy kościele. Przy kościele, ale po drugiej stro­nie, wkrótce wykopano grób również gburskiemu synowi. Nie przeżył utraty ukochanej. Gdy umarł, ludzie mówili: choć teraz, po śmierci starypowinien ustąpić, zgodzić się, by pogrzebano ich obok sie­bie. Gbur jednak był zawzię­ty. Ale miłowanie młodych okazało się i tak silniejsze od niego. Silniejsze od samej śmierci. Oto gdy w dzień po pogrzebie chłopca wieś się zbudziła, ludzie ujrzeli dwa olbrzymie pędy chmielu wy­rastające z grobów kochan­ków i splatające swe ramio­na ponad dachem kościoła. Dumny gbur kazał je ściąć. Nim jednak minęła noc, zno­wu odrosły. I jeszcze raz ko­lejnej nocy, i jeszcze raz... Stary musiał ustąpić. Dopiero gdy groby młodych znalazły się obok siebie, chmiel zwiądł, opadł i odtąd już nie wyra­stał. Tylko pamięć o gorącej miłości, która oparła się śmierci, przetrwała w nazwie wioski — Chmielno. Tyle legenda. Historia wy­mienia Chmielno już w do­kumentach z XII wieku, ar­cheolodzy zaś początki osady nad jeziorami szacują na o- kres między wiekiem VII a IX. Pod koniec XIII wieku wieś jest kasztelanią. Trady­cja mówi ponadto, że w tym czasie na przesmyku między- jeziornym mieszkała w Chmielnie księżniczka Dam- roka (patrz pod D). Położone nad jeziorami, wieżą kościoła garuie nad okolicą... Dziś Chmielno ma sławę jednego z najpiękniejszych zakątków ziemi kaszubskiej, > Położone nad jeziorami Bia­łym, Kłcdno i Rekowem, wchodzącymi w zespół „Kół­ ka Raduńskiego" (patrz pod jn wieżą kościoła stojącego na' pagórku w centrum wsi góruje nad okolicą. Jeziora, wraz z rozsiadłymi nad ich brzegami zabudowaniami go­spodarstw, pierścieniem oka­lają wzgórza, z południa i za­chodu wyrastając tuż za u- liczkami wsi. W północnym ich paśmie ciemnieje z dala zWartą masą drzew góra Ta­mowa. Piękne jest Chmielno. Nic dziwnego, że nad jezio­rami chmieleńskimi robi się coraz ciaśniej. Chmielno jest też znanym ośrodkiem kaszubskiego garn­carstwa. Tu powstaje piękna, barwna ceramika Neclów (patrz pod N). Pracują tu aż dwa warsztaty ceramiczne Adamczyków (patrz pod A). 0 garncarzach chmiełeńskich 1 w ogóle wszystko o Chmiel­nie wiedział najlepiej zmarły w 1973 roku miejscowy nau- czyciel-regionalista Bernard Grzędzieki, autor ciekawego przewodnika Chmielno i oko­lice (1969) i nie wydanej jesz­cze obszernej monografii wsi.